Bir yanda Ezan sesleri bir yanda martıların akşamı selamlayan çığlıkları; yine balkondaydı düşünceleri ile baş başa.
Ah şu düşünceler; topla , çıkar, böl , çarp bir türlü doğru sonucu bulamayan!...
Çılgın bir yağmur dün sokaklarını yıkadı şehrinin , kirini, pasının akladı , ya görünmeyen kirler, tozlar, onları kim yıkayacaktı? …
İsimsiz bir semtin, bilinmeyen bir durağında bekliyordu! Gelen , geçen yok bir tek martılar yükseklerden uçan! Gözünün görebildiğine izledi onları, ufuk çizgisinde kayboluşlarını! Beni de alın , götürün dedi de nafile, duymadı martılar!...
Akşam oluyordu, uzaktan gelen Ezan sesleri ile ürperdi. Kimsecikler yoktu etrafında ; bir tek martılar, çığlık çığlık…
Issız bir semtin , adsız bir durağında bekliyordu kollarını kavuşturmuş, rüzgardı usulca yüzünü okşayan!...
Akşam oluyordu evinin balkonundan bakarken. Ne isimsiz durak, ne ıssız semt, ne de rüzgar vardı! Bir tek martılar , bir de usulca gözlerinden süzülen inci taneleri!...
31.07.2008
Nilgün
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder