Canım sıkılıyor... Herşeye canım sıkılıyor artık. Yolda yürürken omuzuma çarpan ya da ayağıma basan ve " afedersiniz" demektan aciz insanlara canım sıkılıyor...İşyerimde suratsız, kızgın dolaşan, işini sevmeden yapan insanlara canım sıkılıyor...Öğlen yemeklerinde yan masada oturup el salladıkları arkadaşlarının dedikodularını yapan insanlara canım sıkılıyor...
Trafikte kendinden başkasına saygısı olmayan ve araba kullandığını sanan trafik magandalarına canım sıkılıyor...
Çocuğunu okula göndermeyenlere canım sıkılıyor...
Kızını üç kuruş paraya satanlara canım sıkılıyor...
Töre safsatasına sığınıp kardeşini, çocuğunu öldürecek kadar gözü dönmüş yaratıklara...
Dindarlık kisvesi altında insanları yüzlerce yerinden bıçaklayan sapıklara...Onları alkışlayan manyaklara... Canım sıkılıyor.
Eğitimsiz, cahil ve öğrenmeye niyeti olmayan insanlarla boğuşmaktan canım sıkılıyor...
İnsanları bu hale getirenlerin hala ülkemin kaderinde söz sahibi olmasına canım sıkılıyor.
Sevgisizliğe, hoşgörüsüzlüğe, kabalığa, canım sıkılıyor.
Ülkemin çocuklarının gözlerine bakınca canım sıkılıyor...
Ülkemi yönetenlerin gözlerine bakınca canım sıkılıyor...
Çok şeye canım sıklıyor cancağızım çok şeye!
Belki sıkıntılarımda haklıyım... belki de birer paranoya ürünü bunlar. Bilemiyorum.Ama sabah gözlerimi açtığım andan itibaren bunları görüyorum ve bunlara sıkılıyorum.
Güneş bu kasabayı terk ederken gözlerim yoruluyor...
Başım ağrıyor...
Canım sıkılıyor.
Gözlerim gözlerini..
Başım omzunu...
Ellerim saçlarını...
Kulağım sesini...
Burnum kokunu...
Bedenim bedenini...
Tenim tenini arıyor.
Huzur limanına sığınmak istiyorum.
Ve nerede olduğunu bile bilmiyorum...
Canım sıkılıyor sevgili sevgilim...
Nerdesin?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder