''Gözlerinin rengi gibi/ yüreğinin rengi gibi/ saçların da kendi renginde... Ama ben, ellerini gördüm önce/ Toplayan, düzelten, onaran ellerini. / Dokunduğuna soluk aldıran/ Telaşlı, usta, sevecen ellerini... Geç anladım ve inandım/ Her gün daha çok inanıyorum./ Ellerin, güzel işlerin karıncası/ Ellerin, ellerden bıkmış ellerime sığınak...'' diye başlıyordu ilk bölümü.
Ben mi gördüm, ya da okumam için işaretlenenlerden miydi hatırlamıyorum ama bir çırpıda okudum önce. İki,üç derken, hafızamda yerini aldı sevginin, arkadaşlığın sembolü olarak. Sevinçte, hüzünde dilimdeydi ''sevgili arkadaşım''. Sonra, Süreyya Berfe'nin asıl adının Hikmet Süreyya Kanıpak olduğunu, öğretmen bir babası ve Atatürk'le
Seviyorum Süreyya Berfe'yi ve ''Sevgili Arkadaşım'' öncelikli olmak üzere şiirlerini. Her aklıma geldiğinde teşekkür ediyorum, o kitabı hediye
''Yüzünün rengi gibi,
Dudaklarının rengi gibi,
Saçlarında kendi renginde.
Ama ben, özverini gördüm önce,
İçinden çavlan gibi dökülen özverini.
Hep koşan, yürümeyi bilmeyen.
Hesapsız, gücendirmeyen, saydam özverini.
Neye uzansa dirilten,
Susan, hüzünlenen, sıcak özverini.
Geç anladım ve inandım,
Gün gün daha çok inanıyorum.
Özverin, güzel işlerin arısı.
Özverin, sözcüklerden yılmış kafama barınak.
Derinin rengi gibi,
Sesinin rengi gibi
Saçların da kendi renginde.
Ama ben, seni gördüm önce
Gülen, yaşayan, bilen seni.
Körpe bir söğüt dalı gibi çırpınan,
Durduğu yere can veren.
Gönüllü, duyan, seven seni.
Geç anladım ve inandım,
Şimdi daha çok inanıyorum.
Sen hayatın ablası,
Saf olan her şeyin mayası.
Sen eşyalardan usanmış kalbime dayanak.
Sevgili Arkadaşım benim.
Budur, bizim anladığımız sevdanın tanımı.
İşte
İçinde ''sevgilim'' sözcüğü geçmiyorsa
Suçun yarısı senin.
Çünkü, ben de bize yaraşanların sözcüğünü değil
Kendisini seviyorum senin gibi.''
Resim kaynağı: www.sureyyaberfe.com/sureyya_berfe1.jpg
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder