Adı dua olan sevdiğim, sabahlarımı seninle açarım. Senin yüzü suyu hürmetine dağları devirecek iyimserliğim. Ondan yakarırcasına sevmem seni, durduk yere gülümsemem ondan.
Adı vuslat olan sevdiğim, seni bana getiren yollara sarılmışım, aynı yollar sebebi olmuş ayrılığın usanmışım.Bu üşümeler ondan mı dinmez , bu yollar neden bitmez?
Adı gece olan sevdiğim. Gün devrilip de se(n)ssizlik çöktüğünde üstüme, gökte kıvrılmış bir ay ile heceledim seni kendime. Hayatın nabzı durur sen atarsın içimde.
Anlamını sevdiğim. “İyileşmiş” yaralardaki izler gibi okşadım seni. Unutulmuş sızıları hissetmeyip sadece anımsar gibi. Hep kendini hatırlatan anların gölgesinde ıskalanan zamanlar gibi.
Adı bugünden yarına , yarından geleceğe özenle çatılan cümlelerde saklı sevdiğim. Kaç kez sildim usumda seni, yeniden kurdum usanmaksızın. Geldi “mıh gibi” çakıldı bir cümle gözlerime, hiç ilişmeden düşürdüm beyaz kağıt üstüne:
“ Sen ne çabuk vazgeçtin oyunumuzdan?”
Adı sus, adsız şansız sevdiğim. Küs çiçeğim. Dön yüzünü güzel haberlerle başlamış gibi güne.
Kalsın tebessümün silinmeksizin yüzümde.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder