Yoksun. Tam buldum sandım zamanların ötesinde, takvimsiz bir anın içine doluşmuş bekliyorsun sessizce. Hiç aksatmadan günde üç öğün şiir okuyorum ıssızlığımın üstüne. Koşup dizeler altını çiziyor yalnızlığımın. Şair “Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum.” deyince ellerini arıyorum. “Kimse bilmez canım. Bir yara bir ömrü nasıl kanatır.”diyor. Kırılıyor kirpiklerinden gözyaşın. Titrek avuçlarıma akıyor.
“Ben senin olmadığını arıyorum.”
Kızıl güller dermişim bekler elimde, gülü bırakmış kalmışım dikeniyle. “Çoğul türküler” söylediğimde biliyorum başka dünyalar mümkün. Gözlerim o dünyalara takılı çalı.
Yoksun… Öpüşlerin, sarılışların, tüm kalbi çırpınışların, buluşma heyecanların yok.
Sevgililerin yağmurda sığındığı otobüs durakları, anısı olduğu sokaklar, ayrılıkların sahnelendiği tren istasyonları, kitapçılar ve hepsinde yaşanan aşklar dalga dalga vuruyor kıyılarıma. Kavuşmadan bana gerisin geri çekiliyor sonra.
İki kişilik masalarda bir başına içilen koyu çaylarda aradım. Yoksun… Kadehlere koydum keyfe keder katıp içtim. Bütün şarkıları dolaşıp filmlere, şiirlerin içine baktım.Çayım soğudu kalktım tuttum kendime sarıldım.
Lunaparkta balerinsin;dönüyorsun gözümün önünde. Senden gözünü alamayan renklerine vurgun çocuk hevesi bende. Kamaşıyor gözlerim de tutunamadım hiç eteklerine.
Yoksun…
Dönüp duruyor bir şarkı “başka türlü bir şey” diye. Şairin “ilk kez rast gidiyor işi” dediği neyse, yokum o sevincin içinde. Duyguların tetikçiliği şiirlere kalsın. Ben ölüyorum dirilmek için sonsuz sevide.
“Saymıyorum ölüp ölüp dirilttiklerimi”
Bugün, yarın, uzak, yakın özlenensin. Her neredeysen bir akşam alacasında uçan kuşların kanatlarına gülümseyen yüzünü astım. Kanat kanat uzaklaştılar benden… Ufukta kayboldu gözlerin.
Ben yitik ömrün bekçisi. Bir umut bendeki.Bir ekmeği üleştirircesine, sevinci çoğlatıp acıyı sağaltırcasına ya tutarsa diye kıpkırmızı üç kelime çalıyorum günlerime: Sevmek, umut etmek, beklemek…
Hadi, gel…
Fotoğraf: http://musiclighter.deviantart.com/art/Waiting-25804072
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder