özellikle kalabalık caddelerde oluyor.attarlardan manavlardan değişik bir sürü koku geliyor.sonra bir sürü insan geçiyor sağlı sollu.dolduruyor tüm boşlukları.herşey bir nicelikten ibaret kalıyor; tüm mekanı dolduran kokular, tüm anı dolduran hayatlar. her karşıdan karşıya hızla geçişimde her an bir arabanın çarpacağı korkusu değil ama bir çeşit beklentiyle hep aklıma geliyor.şuradan bir yerlerden karşıma çıkacak diyorum.
onca kokunun içinden gül kokusuna benzer aitsiz bir koku gelecek diyorum.
sağlı sollu akan kalabalıktan belli belirsiz tanıdık gülümseyen bir yüz görünecek diyorum.
kitapların dergilerin üstüne sinmiş sahaf tozları arasında debeleniyorum.
arıyorum.arıyorum.gerçekten aradığım bir şey olduğu düşüncesiyle..tam olarak netleşen ne bir düşünce var zihnimde ne de bir his..
çok güzel bir farısi sözlük alıyorum boyama kitabı alınmış çocuğa dönüşmek istemeden.
açıp bakıyorum.sözlüğün yazarı 1972′de imzalamış."pek sayın ferit kubat bey'e takdim edeyorum.cemşit drahşan." ah ferit kubat kimsin sen, sözlüğün kapağını bile kaldırmamışsın belli.nasıl insansın sen? boşveriyorum.
çabuk geçiyor.hala bir garip bekleme hissi.bir tuhaf, aniden bir yerden görünecek inancı.
tam bir belirsizlik bu.bunu anlatacak kelimeler için dünyayı terk etmek gerek biliyorum.
tüm sözleri barındırmayan, çelişkili anlamsızlıkların olduğu bir dünya bu.
hem geçici hem sonsuz.
tüm beklemeleri bitirdiğimde aniden pat diye karşıma çıkacaksın.belki ellerimde bir sürü market poşeti olacak.yarını düşünerek telaş içinde geçirdiğim bir günü aralayıp görüneceksin.seni görünce, tıpkı o ağır poşetleri yere bırakır gibi hayat da kayıp gidecek ellerimden tüm ağırlıklarını bırakarak.adın belki hiçlik olacak.mühimsemiyorum.sonra her yer hafif, ölgün bir gül kokusu dolacak.zamansız.
"tüm yanılgılar tüketildiğinde geriye yalnız hiç kalır.son arkadaş olarak."
1 yorum:
zaman zaman her insanın hissettigi duygular cok güzel betimlenmis.Tebrikler:)
Yorum Gönder