Sabah günışığıyla vuruyor penceremden. “Öğle olmadan biter mi?”
Öğle oldu…
“Akşama kalmaz geçer eminim”
Akşam oluyor.
“Hala burada. Gitmeyecek mi yoksa?”
Akşamda oldu.
İçimde incecik bir sızıyla hala büyüyor. Ve elimden bir şey gelmiyor. Aslında varlığını kabul mü etmeliyim, yoksa hiç yokmuş gibi mi davranmam gerektiğine hala karar veremedim. Hayatımın büyük bir parçası olan bir şeyi yok saymakta mantıklı gelmiyor… Hoş hangi duygu mantıkla örtüşür ki… ( Vay, nelerde yazarmışım. Güzel oldu yahu )
Bu boşluk duygusu hayatın belirli kısımlarında gelip yerleşmek zorunda mı tam aklının orta yerine? Madem gelip yerleşti, iyi bir misafir olmayı neden denemez? Ya da her aklı başında misafir gibi gideceği zamanı söylemez. Offff, lütfen mantık deme… Çünkü hiçbir mantık iyi bir dosttun yarattığı boşluğu yok edemez… ( Amma güzel laf oldu. Özlü sözler sınıfına mı alsak? )
Tek bir dünyaya sığmaz mı yapmak istediklerine? İlle sevdiklerine göre farklı dünyalara mı girmek zorunda kalırsın? Niye hep ben birilerine uymak zorundayım. Neden benim gösterdiğim özveriyi diğer insanlar göstermez. Hımmm, birde bu kadar vefakârlığın üzerine “bencil” yaftasını yersin… Kim ne derse desin… Ben böyleyim kime ne?( Umursayan ama umursamıyormuş gibi davranılan bu hallere çok gülerim ben :))))
Bi dünya insan dururken, birde içsesin rahat bırakmaz seni… “Uyumalısın, uyumalısın, uyumalısın” sesleriyle beynini tırmalamayı kendine görev edinir. Hâlbuki uyutmayan kendisi… Odamdaki her şey benimle beraber ayakta… Kitaplarım bana doğru bakıyor. Dolabın koluna astığım kot ceketimde… Kanepenin üzerine saçmış olduğum boncuklarım, “yapmayacaksan kaldır bizi” der gibi bakıyor. Gece oldu bu duygu hala gitmiyor… ( Delirmeye yakın haldeyim sanırım. Havadandır havadan… Geçer sabah olmadan :)…)
Gece sabaha doğru ilerlerken hala aklımın orta yerine kurulmuş duruyor. “ Böyle mi yaparsın sen” deyip yeni misafirler salıyorum üzerine… Ehhh eskilerden beri gelen bir laf vardır. “Misafir misafiri, ev sahibi hiç birini sevmez” diye… Bende bunu düşünüp, gülüyorum içten içe… Ne de olsa sabah olmadan gidecekler aklımdan. Şurada sabaha ne kaldı ki…
Resim: http://hank1.deviantart.com/art/Girl-Sleeping-after-Rembrandt-63302290
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder