üniversitenin mediko sosyal tesisi göz servisindeyim. niye gittim şimdi tam hatırlamıyorum.zira ilkokul üçten beri göz tembeliyim. gittiğime göre extrem bir durum oluşmuş belli.
ama muayene
nasıl unuturum
hayatımın önemli kırılmalarından birini yaşattı bana!
-gözlük kullanıyor musun?
-evet. ha hayır.
- karar ver evladım. kullanıyor musun kullanmıyor musun?
- şey. aslında var bir gözlüğüm.
- ee
- takmıyorum devamlı. tv izlerken yoğun ders çalışırken falan ara sıra işte.
- neydi problemin?
-miyopum ben. miyop. sol gözüm miyop benim.
-gözlüğün yanında mı?
-buyrun
biraz inceler, o alengirli aletinde ölçer biçer, bi gözlüğü atmadığı kalır kafama ve
o tarihi kelamını eder;
-üniversiteye gelmişsin. hala hastalığını bilmiyorsun. ne miyopu hipermetropsun sen.
-!? hı. ama.
-hi-per-met-rop senin hastalığın.
-e emin mis..şey. ama bana miy...
-kim söyledi
-ama öyle söyledi doktorlar. ilkokul üçten beri yanımda bu camlar. sol gözde tembellik var.
uzağı iyi seçemiyor. hem bize ilkokuldan beri öğretilen, miyop uzağı hipermetrop yakını iyi göremeze n'oldu?
-geç onları sen beni dinle. hipermetropsun.
o an dünya tepsi gibi göründü işte bana!
senelerdir miyop miyop dolaşmışım boş yere ortalıkta. aslında hipermişim de haberim yokmuş!
bu da böyle bir anımdı işte.
hani gök gürler ya aniden...!
Resim: http://scarycherie.deviantart.com/art/glasses-23302116
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder