sevgili editörümüz ; “evet beyler bayanlar, nerde kaldı yazılaarrr” anonsu yaptığında az buçuk anladım şu günlük, haftalık yazarların ne çektiğini. konu bulamayıp niye geyiğe yahut evdeki kediye köpeğe sardırdıklarını daha bi anladım sanki.
şimdi kedi dedim de aklıma geldi. bizim de bir kedimiz vardı vakti zamanında. kedi sahibi ortalama her türk ailesinin verdiği üç klasik isimden biriydi kedimizin adı. sarman.
büyük ihtimal sarı olduğundan verdik bu ismi.. ya da bana öyle geliyor geçmiş gün hatırlamıyorum şimdi..
ama allahı var çok uslu, çok edepli bi kediydi. haddini de bilirdi. şımarık değildi. önüne konanı yer. fazlasını istemez tok bi kediydi. gel deyince gelir git deyince giderdi. fotoları da vardı bir yerde ama şimdi nerde.
foto dedim ama o da benim gibi pek sevmezdi fotoğraf çektirmesini. biz ısrar etmedikçe girmezdi hiç resim karelerine. bi gün zorla çektim bunun resmini. çok ciyakladı ama nafile, “olm bir gün gideceksin bu diyardan hatıra kalır fena mı olur” dedim de zor ikna ettiydim.
öyle işte.
ve bir gün ansızın ortadan kayboldu sarman.
kaybolunca demişti ki yaşlı komşumuz; “evlat kediler için nankör derler ama değillerdir, öleceğini hissettikleri an terkederler yuvalarını.”
hisli hayvandı netekim.
…
tüm bunlar aklımdan geçerken ilginçtir ki bugün okuduğum bir haberde de şöyle yazıyor;
“Kedilerin halk arasında nankör hayvan diye nitelenmesi yanlış bir değerlendirmedir. Kediler nankör hayvan değildir. Köpekler 13 bin yıldır, kediler ise 3 bin yıldır insan hayatına ve ev yaşamına girdikleri için kedilerin 'tam evcil' olduğunu söyleyemeyiz. Kedinin doğasında olan bazı davranışlar gereği yaptığı tavırlar da nankörlük olarak görülemez." Kaynak : internethaber.com.
böyle.
şimdi kedi dedim de aklıma geldi. bizim de bir kedimiz vardı vakti zamanında. kedi sahibi ortalama her türk ailesinin verdiği üç klasik isimden biriydi kedimizin adı. sarman.
büyük ihtimal sarı olduğundan verdik bu ismi.. ya da bana öyle geliyor geçmiş gün hatırlamıyorum şimdi..
ama allahı var çok uslu, çok edepli bi kediydi. haddini de bilirdi. şımarık değildi. önüne konanı yer. fazlasını istemez tok bi kediydi. gel deyince gelir git deyince giderdi. fotoları da vardı bir yerde ama şimdi nerde.
foto dedim ama o da benim gibi pek sevmezdi fotoğraf çektirmesini. biz ısrar etmedikçe girmezdi hiç resim karelerine. bi gün zorla çektim bunun resmini. çok ciyakladı ama nafile, “olm bir gün gideceksin bu diyardan hatıra kalır fena mı olur” dedim de zor ikna ettiydim.
öyle işte.
ve bir gün ansızın ortadan kayboldu sarman.
kaybolunca demişti ki yaşlı komşumuz; “evlat kediler için nankör derler ama değillerdir, öleceğini hissettikleri an terkederler yuvalarını.”
hisli hayvandı netekim.
…
tüm bunlar aklımdan geçerken ilginçtir ki bugün okuduğum bir haberde de şöyle yazıyor;
“Kedilerin halk arasında nankör hayvan diye nitelenmesi yanlış bir değerlendirmedir. Kediler nankör hayvan değildir. Köpekler 13 bin yıldır, kediler ise 3 bin yıldır insan hayatına ve ev yaşamına girdikleri için kedilerin 'tam evcil' olduğunu söyleyemeyiz. Kedinin doğasında olan bazı davranışlar gereği yaptığı tavırlar da nankörlük olarak görülemez." Kaynak : internethaber.com.
böyle.
Fotoğraf: Ahmed Cemil
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder