Çarşının pazarın, evlerin mağazaların, caddelerin sokakların diğer günlerden daha yoğun olduğu bir hafta sonu..İki gün sonra yaşanacak olan bayram için yapılan hazırlıkların telaşıyla oradan oraya koşturuyor insanlar..Kimi rahat, kimi zorlukla denkleştirdiği bir avuç olanakla gücü yettiğince ihtiyacını karşılamaya çalışıyor..İnsanlar kaygılı, sıkıntılı, moralsiz giderek zorlaşan hayat şartlarının ve manevi duyguların eski değerinin olmamasından.İnsanlar sıkıntılı..İnsanlar şikayetçi hergün farklı söylemlerle değişen, değiştirilen gündemlerden, çözülmeyen sorunlardan. Ve bu denli karmaşa içinde daha çok dile getiriliyor '' Nerede o eski bayramlar, nerede çocukluğum'' sitemleri. Geömişte ne kadar farklı, değerli olurdu büyüklerin ellerini öperek aldığımız harçlıklar. Aile büyüklerinin etrafında toplanıp saatlerce yapılan sohbetler, biri gelip diğeri giden ziyaretçiler için hazırlanan tatlıların, kömbelerin ''sizler için yaptık'' gururuyla ikramı..
Değişti bayramların anlamı..Değişti bir arada olmanın, büyükleri ziyarete gidip el öpmenin değeri. Bayramların adı tatil, ziyaretler zorunluluk oldu kimilerine göre..
Yine de aynı heyecanı yaşayan, değerleri yaşatan, yaşatmaya çalışan insanların çabası umut oluyor..Moral veriyor, zor şartlarda yarı acı yarı tatlı tebessüm oluyor..
Bayramın adı umut oluyor bir yerde. Gelecek için sevdiklerimiz için ..Birlikte paylaşılan, paylaşılacak güzellikler için. Ne güzel umut etmek, umudu kaybetmemek..Umutla bayram neşesini kutlamak, şekerlerin tadı acısa da gülümsemek..
Bayram ve umut..Bayramın adı umut.. O halde umudu kutlayalım.. Umutla kutlayalım, neşelenelim olabildiğince.. Bayramın adı umut… Kutlu Olsun hepimize.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder