çok yorucu olmasa da kafa karıştırıcı bir gün. akşam oldu, şehrime dönmem lazım.
saat 17:00, onbeş dakika sonra bir vapur var kadıköy’e.
şu uzaklardan dalgaları yararak salına salına gelen vapur olsa gerek bizi karşıya geçirecek olan.
bulduğum ilk koltuğa yığılıyorum.
karşımdaki genç bayan nefes almaksızın kitap okuyor, yanımdaki yakışıklı delikanlı kah denizi kah kızı kesiyor. bense üçünü.
fazla uzun sürmüyor bu durum.
zira kafam allak bullak, ağrıyor üstelik sağdan sağdan.
şöyle iyice geriye yaslanıp aşağıya kaykılıyorum, gözlerimi kapıyorum sonra.
radyomda fransızca bir şarkı, aralardan sıyrılıp gelen hoş bir esinti tatlı talı okşuyorlaryüzümü, tüm benliğimi.
işte mutluluk.
bir tutam huzur, bir parça coşku.
hepsi bu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder